Bereshit.
Parqenoi gar eisin (...)
outoi oi akolouqountes tv arniv opou an upagh.
(Ap 14, 4)
1
Primièr de tot l'incomprenabla lutz
de la flambor d'amor inamorçabla
que res ne pòt concebre la simplesa.
Lutz dins la lutz congrèa son parlar
creaire enamorat de totas causas
e lo grand vent de l'Amor los apària.
Grand vent grand fuòc que totes dos alenan
dins la carn bateganta de puresa
sirventa inmaculada de l'etèrne.
aquí que i gaubeja l'òme nòu
la soca ont cada vida que s'empeuta
es un gavèl que donarà sa frucha
E la totalitat de las causas tresana
en trabalh de naissença contunhosa
e lo grand vent i enfusa un crit novèl
per sonar la grand lutz incomprenabla
Paire! ò clartat que sabèm pas concebre
dau pus prigond cridam devèrs Ta Fàcia!
Emai lo pes de la carn nos estofe
aquesta vòtz en nautres racinèsse
per florir e granar e portar fruch.
2.
Alatejas sus lo lindau
lo lindau de la lutz estrèma
e ta cara es doça emai sema.
Te pastèt de cauda esperança
lo sorire de l'Eternau:
ta volada es un cant de gaug.
D'alegria e de perdonança
dins l'arma coma un jardinièr
fas florir l'enveirent rosièr.
Aquelas flors que fas grelhar
son flors de claror misteriosa
au lindau de la vida estrèma.
3.
Cossí l'aviái oblidat lo camin
d'aquel bèl òrt darrièr la muralheta
ont vida e mòrt dins la lutz son delidas?
I aviái pasmens seguit quauque matin
lo bleuge messatgièr pastat d'aireta
aquel que sap las dralhas enfloridas...
- Me mostraràs la dotz que tot n'avena
bèu messatgièr de lutz e de grand vent?
El me parèt la man sens dire res
e me menèt cap au pichon portal
escondut dins l'espès dau bordigàs
e doçament ne virèt lo pestèl.
Primièr: l'ermàs d'auta bauca saurina
emai d'arronze e de saliège fèr
que quatre rius i rajan au mitan.
Dels rius, seguir sa cançon cristalina
devèrs la fònt, dins lo bartàs sauvèrt
sens far mai cas dau caumanhàs cremant.
Me ne mostrèt, doça Maire, la dralha
un bèu matin lo bleuge messatgièr:
ara segur, sabe ont es aquel òrt.
Dabans la fos qu'eternament cascalha
òrb de grand lutz, ras de l'antic pomièr
veirai Aquel qu'es mai fòrt que la Mòrt.
4.
Te mire clavelat sanglent raiant de lutz
darrièr lo sorne vel de la fe que t'escond
e te pòrge lo mond que te fugís
emai mos trabucs mai flaquièiras!
Vene cercar aquela aiga que raja
a plen bòrd de ton còr traucat de part en part
Aiga d'amor e de vida sens tèrme
aiga que leva tota set.
Ton agach que non pòde veire
es lo rebolhiment de l'etèrna naissença
de tota causa e de tot existir
mas per detràs la nèbla escura de la fe
ne sentisse l'infinida doçor
e l'infinida violéncia
sens que ne sàpian res las muralhas espessas
de la carn ont demòre enclaus.
Ton agach darrièr la sornièira
non lo vese mas ne recèbe
los dos vents de l'auta volada
d'aquelas doas colombas blanquinèlas
sus l'aiga linda dau pesquièr.
Los dos vents de las doas colombas
terrau qu'empusa lo grand fuòc
ont tot çò qu'es impur e aule se delís
terrau mai fòrt que tot
que nos prenes e nos gaubejas.
E puòi l'aimabla labechada
portaira dels perfums dels sèrres enflorits
rica dau sovenir dels pus luònhs orisonts
aureta canda e melicosa
que pòrtas la doçor dins nòstres còrs
enchichorlats de sequièira...
A bèles paucs, labechada, qu'alargas
de nòstres còrs la tant estrecha gàbia
sus l'infinida e etèrna delícia
de l'amor dau Crucificat!
Lo tant pichon barquet de ma vidassa
non lo desviretz pas, nimfas enganadoiras
ò filhas de Jerusalèm
non lo desviretz pas cap a d'estranhs païses
non lo desviretz pas de la grand lutz!