Carles Gròs
Carles Gròs (1841-1911):"le plus populaire et le plus connu des poètes montpelliérains" coma lo qualifica Ròcaferrièr. Collaborèt tant a las ambiciosas aventuras de Rocaferrièr coma a la populara "Campana de Magalouna"...
i Es el que cantèt: "Tenguem nòstre eime e nòstra liga / pus naut que lo Puòg de Sant Lop (...) e que jamai la lenga maire / de Montpelhièr pòrte morrau!". E que, ni per exerçar lo mestièr de liquorista distillator, escriguèt an 1906 "Marineta o los desastres de l'Alcòl". D'el, au mitan d'una rejoncha d'ancians èrs populars, la cançon"Ma Mia".. Aqui una cançoneta demest tant d'autras: les rendetz-vos de Palavàs.
LO RENDÈTZ-VOS DE PALAVÀS
Anem, Daly, despachem nos ;
Vène embé ieu plasenta bèla.
Partiguem vite totes dos
Vèrs la Mar que uòi es tan bèla :
Benlèu arribarà lo trin,
Vene d’entendre l’esquitleta,
Prenguem vite nòstre butin
Car ta maire te crei soleta ;
Prenguem vite nòstre butin
Car ta maire te crei
soleta.
Quand totes dos arribarem
Aval al sejorn de Neptuna.
Nòstre còs gai, mon còr content
D’èstre embé tu plasenta bruna.
Aquí, se
cau desabilhar ;
La sabla ten luòc de
verdura,
E puòi nos anarem banhar
Dins aquela aigueta tan
pura.
Tanlèu que sortirem dau banh,
Faràs coma fan las filhetas ;
Aniràs embé ton galant
Per amassar de
cauquilhetas.
Se per azard, quauque indiscret
O anava dire a ton paire,
Parles pas, garda lo secret,
Ieu, vendriái calmar sa
colèra.
E veiràs que l’estiu que ven
Ié portarem una nisada
Plena del fruch de nòstre
imèn,
Que nos careçarà l’ondada.
La Mar, vegent lo manidet,
Lo banharà embé l’escuma
E la calor dau sorelhet
Dispersarà la fresca bruma.
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XIX
Retorn a l'ensenhador generau