F. Chabrier
Joan Forièr mençona pas aquel autor dins son diccionari dels autors de lenga d'òc de 1800 a uòi. En trobant dins lo Bram aquel tèxt en grafia normalizada lo creseguère montpelhieirenc. De fach G Jourdanne dins son "Histoire du Felibrige" (1897) mençona (p 130) "Ferdinand Chabrier qui agite allègrement les grelots du Cascavel ["Lo cascavèl que tinda un còp per mes", a paru à Alès de mars 1892 à Mai 1895]. L'autor seriá donc puslèu raiòu que Montpelhieirenc. La diferéncia es pas granda e lo tòn badinaire rèsta agradós, e mai si pas una condrecha leiçon de civisme. Vese pas perqué lo levariái d'aicí...
UN POÈMA DE CIRCONSTÀNCIA
Es pas besonh davedre un deputat
Se vòta mai, e lèu totes en banda,
Los messorguièrs vèrs nautres son venguts,
Au sens -lo -sòu, cadun se recomanda
Passan pertot, doblidan pas degun
Sarran las mans, fan portar la botelha,
Parlan de dreits, damor, de libertat
Per beure un còp, lestiu, sota la trelha,
Es pas besonh davedre un deputat.
Sus quatre pòstes, au mitan de la plaça,
Nòstres monsens se carran , gròsses e grasses :
A lentorn, crida la populaça :
« A ! Òsca ! Bada que badaràs ! »
Nautres, dau temps que prenon la paraula,
Tastem loliva e lo lapin sautat ;
Bons companhons, per se ben tenir a taula,
Es pas besonh davedre un deputat.
Dison : « Portam la jòia e lesperança :
Deseretats, volèm vòstre bonur,
Mens de trabalh e melhora pitança
Cadun sa part, enfin, sota lazur ».
Quun tarnagàs se fisa a sas promessas,
Amb Babèu, sabèm cossí votar :
Per rire un pauc, potonar sa mestressa,
Es pas besonh dun deputat !
Roges o blancs ganhan sos quinze mila
Amai sovent, encara, nan pas pron ;
Vivon galhards, e an dautomobilas,
Ambe largent dau paure mascaron,
En esperant son talhon dau formatge,
Lobrièr, totjorn, serà lase bastat.
Amics, dabòrd, aimem nòstre vilatge.
Puèi nommarem, se cal un deputat
Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX
Retorn a l'ensenhador generau
Pagina de Renat Caylus dich lo Comisset
Pagina dau Bram dau Clapàs... una revista montpelhieirenca en òc de descobrir e de sosténer