Frederic Ròcaferrièr
(1801-1883)

Dins l'Armana Prouvençau de 1884, legissèm aiçò a la pagina "mortuorum felibren" (pp110-111):

" Frederi Roque-Ferrier, membre de la Soucieta Arqueoulougico de Mount-Pelié e de l'acadèmi di Sciènci e Letro d'aquelo vilo, es mort lou 5 de Mai 1883 a Mount-Pelié dins si 82 ans. Ero lou digne paire d'Anfos Roque-Ferrier, noste bèn-ama counfraire, qu'avié atrina éu meme dins l'estùdi e l'amour de la lengo dóu païs." En mai d'aquò tròbe, a la pagina de l'Acadèmia de Sciéncias e Letras de Montpelhièr, que n'èra membre  un nommat ROQUE - FERRIER Frédéric Avocat, qu'aderiguèt en 1848.  Académie des Sciences et Lettres de Montpellier Lettres / XIX. Mas ges de referéncia de publicacion a aquela societat coma Dezeuze o Max Roqueta que ne siaguèron puòi eles tanben membres...

Frederic Ròcaferrièr, contemporanèu e seguidor de P.A. Moquin Tandon (1804-1863), contunhèt dins la vena dau Carya Magalonensis a compausar en lenga romana (valent a dire en occitan medieval) doas òbras ambiciosas, dont: los Atges de l'Umanitat (publicat dins lo tòm XII, 1902, dau "Felibritge Latin") que fai un pauc pendèl a la "Légende des Siècles" de Victor Hugo. E Tres cançons en plana lenga romana.

Per Frederic Ròcaferrièr, (o explica dins son "proemi") l'occitan medieval èra una lenga literària qu'aviam aquí immediatament a posita, un otís poderós per los escriveires, sufisá d'i tornar... Aquela demarcha de retorn a las fònts primièiras siaguèt utila que non sai: anóncia la reünificacion de la lenga dins l'espaci e dins lo temps, que metrà mai d'un sègle a se complir...

Semblariá que lo menimós dictionnaire des auteurs de Langue d'Oc de 1800 à nos jours, de J Fourié (1994) diguèsse pas res d'aquel autor pasmens interessant. De fach, lo i cau cercar jot son escais-nom "Février (T.R.)".

Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XIX
Retorn a l'ensenhador generau