Grancian de Ponç
Un autre collaborator dels jornaus de Ròcaferrièr. Aquí dos pichon tèxtes pareguts dins l'Armanac montpelhieirenc per 1900, représ dins lo "Felibritge latin". Gracian i escriu tanben de pichonas galejadas d'armanac. A bèles uòlhs vesents, s'espepissam çò qu'escriu, es un jovent de mens de vint ans en 1900.
Per Liseta
Aquel boqueton de violetas embé plaser ieu l'ai cercat per vos l'ofrir, bèla Liseta. Agradatz-lo, serai pagat.
Dins pauc de temps seràn passidas mès podètz prene per totjorn una flor de las pus polidas qu'aquò's la flor de mon amor!
Pendent vint ans l'ai conservada; l'ofrirai pas a quauqu'un mai e se per cas tant vos agrada a vòstra pòrta cantarai :
"Prenetz-la, madomaisèla ! Prenetz-la qu'es un tresòr ; e que siágue vòstra estèla Liseta, jusqu'à la mòrt!
Armanac montpelhieirenc per 1900 p 19-20.
Sonet a Liseta
Dins un raive t'ai vist, ma charmanta Liseta t'ai vist a mon costat entorada de flors; èrem au bòrd dau riu totes dos sus l'erbeta ; escotàvem cantar los polits aucelons.
Admirave tos uòlhs, ta talha rondeleta d'èstre au costat de tus ère lo pus urós prenguère doçament sus ta fina boqueta sens que diguèsses res un parelh de potons.
De nos quitar jamai ne fasiam la promessa nos rendiam torn a torn careça per careça èras dins lo bonur, nadave dins l'amor.
Crei-z'o, d'aquel moment ère tot esperança mès de tant de bonur n'ai que la memorança car tot s'es envolat quand es vengut lo jorn!
Armanac montpelhieirenc per 1900 p 28.
Retorn
a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn
a l'ensenhador de la literatura dau sègle XIX
Retorn
a l'ensenhador generau