Guilhèm Rodièr
Un collaborator fidèu dels jornaus de Ròcaferrièr, ont publiquèt de nombrosas faulas que valon ben las d'autres fabulistas occitans mai coneguts. I cerquetz pas l'emocion poëtica, de segur. Mas una lenga destibada sens farlabica, ni per èstre d'una correccion perfiècha e granada quand o cau. E un risolet de bòna mena. Un autor de redescobrir, que desondra pas lo païsatge montpelhieirenc... Per l'ora tròbe ges d'entresenhas sus sa biografia...
Rodièr èra responsable de la comission dau diccionari montpelhieirenc dau felibritge latin. Mès ni per l'aver boscat vint ans de temps, ai pas trobat ges de traças d'aquel obratge qu'a degut demorar manescrich. Tant coma Rodilh qu'o aviá fach au segle XVII. E pasmens Rodièr aviá reculit un lexic elaborat per Langlada que i aviá consagrat trenta ans de sa vida...
Redecobrirem Rodièr. Sas faulas valon l'òsca.
Aquí ne ja una prumièira, de faula. En n'esperant d'autras. N'i a de desenats dins la colleccion dau "Felibritge latin".
L'estornèl avisat
Faula revirada de l'espanhòl
Un jorn un estornèl qu'aviá'na set de lop auriá donat sai que sa coeta per denistar'nquicòm (1) d'aiga pas mai qu'un glop e refrecar sa nivoleta. Vesètz un pauc de qu'es l'asard ! De la cimeta d'un faiard nòstre aucèl vei una botelha a l'ombra dejot una trelha e i davala tot d'un vam. La damajana, en veire blanc coma una quilha èra plantada ; per bonur, èra destapada. Mès l'aiga que i aviá tocava pas lo còl atanben l'estornèl, qu'auriatz dich un chin fòl èra aquí tot moquet e la lenga tirada ; aviá bèu i enfonzar la longor de son bec, aquòs èra per el una pena perduda ; d'aquel costat d'aquí l'ensag èra bufec botatz! s'aviá pogut, coma l'auriá fenduda! Mès èra dura que non sai. Vira deçai, vira delai sabiá pas pus de qué ne'n faire. Ié ven l'idèa de la jaire. Aquò l'avançava pas mai... La botelha als tres quarts romplida èra tròp grèva e l'estornèl en van penequeja e se crèba Avedre (2) l'aiga jot lo bec e la set que vos endavala ! Aquò's lo trigòs de Tantala. A fòrça de pensar, trobèt un bòn estèc: vejaicí coma obrèt: acampèt de peiretas e zo!, dins la botelha a de reng las metèt ; e l'aiga fins au bòrd doçamenet montèt ; coma aquò l'estornèl refresquèt sas tripetas. Aurai finit quand vos dirai que la fòrça sovent vau pas tant que lo biais.
Armanac montpelhieirenc per 1900 p 55-56.
Nòtas: (1) enquicòm es la forma montpelhieirenca per endacòm. O trobatz dins lo dicc. d'Alibèrt mas s'un normalizaire passa aquí-dessús vos lo farà sautar coma irregularitat o fauta!!! En francés local n'es restat pasmens un sovenir quand se ditz: "je suis été en quelque part" ! (2) "avedre" o "agudre" localisme per lo verb aver.
Retorn
a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn
a l'ensenhador de la literatura dau sègle XIX
Retorn
a l'ensenhador generau