XXIII. - Peton-Petet

Un còp, lo paure Peton-Petet qu'aviá una fava, la semenèt et venguèt nauta jusqu'au ciel.

Un jorn que n'aviá pas res per manjar, anèt montar a sa favièira, piquèt à la pòrta dau Paradís.

Lo bòn Dieu diguèt :
- Sant Pèire, vai veire quau es aquí ?
- Es lo paure Peton-Petet qu'a pas res per manjar. Sant Pèire ié donèt una servieta.
L'espandissiá au sòu, i aviá per manjar de rostit, de bolit, d'ensalada, de pastís.
Quand agèt pro manjat, anèt encò d'un aubergista.
Ié diguet de ié gardar sa servieta, que quand l'estendiá sus la taula, i aviá de tot per manjar.

Quand volguèt anar querre sa servieta, ie'n donèron una autra, e quand l'estendèt, i agèt pas res per manjar. Montèt tornarmai à sa favièira.
- Pan, pan.
- Quau es aquí ?
- Es lo paure Peton-Petet qu'a pas res a manjar.
Ié donèron un chival blanc que cagava de Loís d'òrs.
- Chival blanc, chival blanc, caga de Loís d'òr
... E son chival ie'n cagava tant que ne'n voliá. Quand agèt ben cagat, l'anèt menar a l'aubergista.
- Gardatz-me aqueste chival, que caga de Loís d'òr.
Quand volguèt l'anar cercar, ie'n donèron un autre.
Volguèt lo faire cagar, caguèt de petas.
Montet tornarmai à sa favièira.
- Pan, pan.
- Quau es aquí?
- Es lo paure Peton-Petet qu'a pas res a manjar.
Ié donèron una barra.
« Ié diras : Barra, barrotla ! Barra, barrotla ! »

Anèt encò de l'aubergista :
« Barra, barrotla ! Barra, barrotla ! »
La barra bombèt l'aubergista e lo tuèt.

Lo gal cantèt,
E la sorneta finiguèt.

Ecrit sous la dictée de ma tante V. Gilbert.

Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a la pagina de Lambert e Montèl
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XIX
Retorn a l'ensenhador generau