Josèp Lobet

(1874-1952)

 

Tremont

A l'Arabiquet

Los braces dels píbols son torceguts per l'aura

e plòu de fuòlhas d'aur rovilhadas de sang.

Dins lo cèl lo solelh sagna e vai cabuçant

banhar sas blassaduras dins una mar saura.


Aici l'estanh lusís e l'Auton alassat

se miralha dins l'onda mòrta e ritz de veire

lo sang de las vendèmias, lo de l'astre rèire

flocar sas labras mudas, qu'Octòbre a blassat.


Dins la luonhtor subran la preguièira espirada

d'una flaüta doça encanta la vesprada

amaisa lo charpin e còcha lo maucòr


L'aura devèn aureta e fernis coma un còr

l'ombra ganha e clinant sa tèsta los vièlhs píbols

saludan quora passa, lo pastre e los nívols


Seguisson son tropèl e van a la mar d'aur ...


Magalona, Octobre 1899

Josèp Lobet

(Campana de Magalona N°186, Mai de 1900)

 

CHAUSIDO LOUBETENCO

(in "La France Latine" 1974, 58-59, pp 13-16)

REVIRADO DE ROUNSARD

Coume un cabròu quand la primo verdejo
En escafant li dòu de l'ivernas,
Pèr broustiha lou germe que pounchejo
Liuen de soun bosc lando dins l'eigagnas..

Soulet, urous, liuen di chin s'espacejo
Sus li coulet, pièi gagno lou pradas
E long dóu riéu s'abéuro e foulastrejo
E se miraio e se coungousto en pas.

Di les, di fleco, ah ! que se n'enchau gaire,
Embriaga de liberta. - Pecaire !
Un cop lou trauco e dins soun sang, lèu, mor.

Ansin, de iéu, qu'à l'abriéu de Ma vido
Anave lèri, e l'iue d'uno poulido
D'un soul regard m'a trefoura lou cor.

25-4-1920

paru dans «La Pignato », août 1933.

 

LA VIDO

Aubre, mar, pèiro e niéu, ome, estello a mouissalo
Tout tresano, trachis, regrèio e sènso fin...
E la pousso di mort dins li roso s'eisalo,
Lis enfant an d'iue pur, tau d'adourable esfins.

E rèn se sepelis. Tout sèmpre s'encadeno,
Tout racejo e fernis dins un grouün durau !...
Oh ! paure arrougantige ! ourguei, ounour, dardeno,
Chinaredo ! Viéutas lis ome au cadarau...

E li pouèto, soul, an d'acò 'mé li pastre
Qu'uno fe li mantèn, umble e fièr, dins l'afan
Afreira pèr lou raive, en traficant lis astre,

Lis astre d'eilamount e li vistoun d'enfant -
An destousca lou saupre unen, la lèi seguro :
La vido es lou trespir de Diéu dins la Naturo.

17-1-1913

Quanta vida a la mieuna ara fariá caneta ?
Luònh dau monde catiu, trufaire e messorguièr,
Lo sorelh qu'enlusís mon jardin borgadièr
Me ditz: -Canta, manit, qu'es aquò la planeta.

Oi, canta per cantar, coma fai la cigala,
Sans t'enchautar de res. Basta que siágues fièr
De laissar desbondar ton còr tròp cofle aièr
E de patz e de lutz, urós, fai ta regala.

Canta, qu'es un solaç de cantar dins lou siau.
L'amor e lo desir son lo pan e la sau
Qu'an fach levar ton crèire. Ara dins la calança

Emparadisa-te d'armonia. Ara, siás,
Poèta, mitat-dieu ! E vei, sus tos rosièrs.
En polsièira d'òr tris, ton bonur ritz e dança.

 

 

Mas pensadas, coma d'arondas,
Virolejan, fan de grands ronds,
Alestisson la grand partènça.
L'ivèrn se sarra e me fau vièlh.
N'i a tant d'arondas. N'i a que tòrnan
Chaca printemps, dempuòi totjorn
N'i a d'aquest an, las mai crentosas..
D'onte ven que fan lo semblant
Aqueste còp d'agudre pena
De s'aluonhtar ; d'agudre paur
De s'enfugir dins lo cièl negre ?
D'onte ven qu'an virat tot uòi ?
ò pensaments que dins ma tèsta
Mai o mens avètz tant nisats...
Arondas, arondas ... siatz prèstas
A me quitar per tot de bòn?...

1929

 

Bèla nuòch estivenca

 

Bèla nuòch estivenca e d'estèlas floridas,
Quand languisse e patisse, assetat au lindau,
Quand prègue tot solet, per amoçar mon mau,
Boja-ie (1), boja-nos ta melica benida,
Balha la patz divina e lo baume amorós
Dels perfums carrejats per l'aura atebesida,
A la qu'aime, e d'azard, se dormís la polida
Breça-la dins son sòm d'un pantais...lo mai doç
Mès se per los dralhons se passeja ma bruna
Espinchant se non vei espelir dins la bruna
Dejota las platanas un qu'es ieu, son galant,
Ò resplendenta nuòch ! Dòrs (2) ton trantalh de glòria
Fai levar sos uòlhons qu'an servat ma memòria,
Que nos potonarem amont dins l'estelam.

Josèp Lobet(3) - Sus l'autbòi clapassièr . Tirat dau Bram dau Clapàs, Decembre 2002 amb la notícia que seguís. 

  (1) Boja-ie :  bojar = vojar ; boja-ie = voja-li

(2) Dòrs = cap a

(3) Josèp Lobet : Nascut a Montpelhièr en 1874, mòrt a París en 1951. Recebeire de las Pòstas a París, sòci de la " Société des félibres de Paris " (1901), secretari de la revista montpelhierenca " Chimère " (1891 - 1892), sòci del comitat de redaccion de " La coupe " (1895 - 1898), fondador de la revista " Langue d'Oc et patois ", director e redactor de " La gazeto Loubetenco " (1915 - 1917), fondador dels " Amis de la langue d'Oc à Paris " (1920) que ne foguèt lo president fins a 1938, Majoral del Felibritge en 1921, collaborator de jornals e revistas nombroses. J. Lobet escriguèt d'obras nombrosas e variadas ; entre autras : Poèmas : A Théodore Aubanel, Li roso que saunon, Vèspre autounenc, Lous libres en libertat,... Contes : La mòrt de Barbazan Estudis : Lou compagnounage, Bibliografia lengadouciana. Emai una tragèdia : Lou vin

 

De consultar: una notícia sus Josèp Lobet per Joan Lesaffre

Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX
Retorn a l'ensenhador generau