ODAS IVERNENCAS

Joan Frederic BRUN

Montpelhièr

1. Decembre

Bèla nau d'èsser engravada

au mièg de las paluns dau verai

presonièira en las nitas dau desir

regonfla d'olors salancosas

bruna e testarda nau dançaira

a l'aflat dels vents dau voler

siás tu cavala aurotja

e pas jamai emborginada

dau drama escur d'èsser tu trefolida

e la vida es una aiga amara

- la trepilhas -

i desvelhant de flors de trelutz cande

e l'embalausiment amorós dels agaches

aquí la Lèi e la sauprem legir

en letras sornas d'esmoguda

atentius a chimar la furor

d'aqueles rius resclauses que carrejan

la desairanta foliá d'èstre aquí

coradas de cosor,

batentas flors de doçanha de mèu saur

vent tosc vèlas tant blanquinèlas

çai se beu bèla nau - sus la mar tempestosa

la dobla gruma dau plor e dau rire

ample nogalh bategant de coradas

Nau de bèl aise - e gemegaire asuèlh

païs d'alteritat doçament capusada.

2. Genièr

Mandat per mil bocas clavadas

pas qu'un crit

revolum de flors porpalas

siás tu aqui - per redemir l'amor

e saupre ont rajan clarinèlas

aquelas fònts jamai saupudas

ton nom cotèl sagnós - chaplaire

enropat d'interdichs escurs

s'entortovilha a l'entorn d'un agach

pus clar que la mementa

pus linde que la mòrt

- e ton sorire ailaval escandilha

quand, silenciós, ieu te remire.

Trenta òrts emplits de furor vegetala

se son mesclats dins ton perfum

Tu riu dançaire amara despartida

Tu mai que sômi embriaguesa autiva

bruna claror ont se nèga mon saupre

solelh d'inestorribla libertat

tristor resclausa e enebida!

N'ai tant requista malaisança

quora esperdut dins mos vistons t'agante

que me dissòlve e me pèrde e m'engrune

e me desfau doçament dins ta lutz

per nàisser mai - desesperat jausent -

envescat dins la cauda pega

d'un sovenir de sorire entrevist

ò tu flor dessenada

Dotz de tota delícia

gorg de rire e d'oblit e de mauva

e mai d'aleda e d'infinit desaire.

Siás tu sau fèra de lagremas

Ocean que tot espèr i trai

e siás la maire ondenca dels oblits

e siás joventa aquí, bèla, espandida

miralh mortau de l'absoluda espèra

emplissent de ressons e d'augas

la grand cistèrna ombrenca dels desirs.