SUS LA ROSA DAU PRINTEMPS

Un borron de quinze ans es una bèla causa

quand es jost lo vantau d'un morre esperlucat:

tot lo monde li ritz, e l'òme se prepausa

de ganhar Paradís que l'a vist est tocat.

Mai des que los trenta ans t'an apradit, Peceta,

degús non te fa pus de careças d'amor

e ton uòlh crocarèl que serviá d'alumeta

deven tot laganhós lo babornàs d'un forn.

Bèlritz, que los trètze ans an sortit de tutèla

pendent que ton pradet possa lo gai coton,

fai qu'ieu culha solet aquela flor novèla

de paur que l'asinàs* non mange ton auton.

(*) L'ase de Paradis que despiucèla las vièlhas