21.
SUS LO
DIFFERENT D 'UN AVOCAT
D 'AQUESTA
VILA (* ) EMBÉ SA MOLHIER


Las femnetas de Monpelhièr
aquest printemps son en foliá
lor fèt lor prutz, vòlon de vianda
se lo carèma se comanda
dison que non se garda pas
que lo peisson n'es pas lor cas
qu'una tripa redda e non mòla
vau mai qu'un rond, ni qu'una sòla
que lo jorn l'òm pòt dejunar
mès que la nuòch sans se damnar
l'òm pòt pas faire d'abstinença
qu'aquò's un fèct de consciença
d'èstre coujats sans trabalhar
que l'òm non fa que badalhar
se premieirament l'esposada
n'a son picotin de civada
tesmonh aquela que sabètz
qu'a intentat un grand procés
a son marit òme metable
leugièr, dispòs, mès sans matable
e de fèct tot lor grand debat
ven qu'ela ditz qu'el es crebat
que la nuòch ni la matinada
ela n'es jamès arrosada
que son òme n'a pas de rens
per la poder far venir prems
qu'ela i conois granda flaquièira
e qu'ansin sa gròssa verquièira
se reconoisserà jamai
e que per ela ela aima mai
se son fèct non se reviscola
dormir tota sa vida sola
que d'èstre ansin cuol còntra cuol
fa morir d'enveja aquò sieu
Dins aquela granda contèsta
lo marit renèga e tempèsta
assegura qu'ela a mentit
que graça a Dieus el es fornit
d'un instrument de bèla talha
prèst et ardit a la batalha
que se passa pas cap de nuòch
que son fusilh non prenga fuòc
e qu'aquò son pas de sornetas
mai de veritats totas netas

La femna qu'entend tot aquò
replica e ditz Monsur sans coa
autanben que sans consciença
sabètz vos pas d'experiença
que quand ieu vos vene tocar
vos començatz mai a roncar
se ieu vos prèisse e vos peltire
vos disètz qu'on podètz pas rire
qu'a tres nuòchs qu'on avètz dormit
que s'ieu tòque vòstre aganit
per li faire quauques joguinas
diriatz que tòque de meginas
o de tripetas de cabrit
li ai bèu dire petit, petit
au luòc de se créisser, s'amèrma
e se lo prèisse tròp s'enfèrma
o s'avalís coma un lutin
e vos dormètz jusqu'au matin
anatz au Diable soc de lenha
e tot marit que non emprenha...

Aquel discors ansin pressant
auriá fach damnar lo pus sant
de sòrta que l'òme en colèra
l'i respon, maudita vipèra,
m'estone pas d'aiçò d'aicí
tu ne siás de raça de chin
te soven ben de Margarida (**)
ta sòrre aquela mau noirida
qu'après avedre fach la prems
avedre agut breç e bailens
de raja quand non foguèt gròssa
sans sonjar qu'èra vièlha ròssa
e qu'on podiá pus polinar
ela s'anet imaginar
per un excès de medisença
d'acusar de bèla impuissença
son marit qu'èra òme de ben
mès li o fasiá pas pro sovent
ansin tu vilena folassa
que d'o faire siás jamai lassa
tu pretendes me descridar
sai que per te remaridar
o que siás luònh de çò que pensas
faudrà ben mai de dos sentenças
avant que ganhes aquel pont
digas un pauc s'ieu soi capon
perqué d'abòrd après la nòça
disiás-tu per tot qu'èras gròssa
perqué cercar de serviciaus
perqué crompar los estadaus
perqué faire tant de cordèla
venjam un pauc Madomoisèla
adoncas Monsur l'avocat
vos o fasiá-ti o lo cat
taisatz-vos car ieu vòle faire
que tot lo monde vos agaire
en fasent conóisse' a la Cort
qu'ieu ai de qué n'èstre pas cort
qu'en despièch de vòstra impostura
ieu ai lo marguièr de natura
e soi a tota ora tot prèst
per ne venir jusqu'au congrès.
Aquí finiguet lor contèsta
un autra fes saupretz lo rèsta
car se l'afaire va de lòng
fau que la femna embé lo jònc
davant lo jutge e las matronas
Bimarda embé las Merigonas
dos medecins e dos barbièrs
s'o fagan tot sans trompariás
dins una cambra a la candèla
per jutjar de Madomaisèla
o de Monsur d'ont ven l'abús
e s'es vrai qu'el siá flaquibús.

ce printemps 1654.
[(* ) Dans la marge : Theodore. (** ) En note au vers
71 Marguerite de [Giret] veuve de Nicolas Sarret
remarière [en troisièmes noces en 1632] à Filippe
David mon oncle.]

22
RELACION DE LA QUECA DE L'AVOCAT.


Nautres que sèm dejot marcats
totes doctors e Avocats
Monsen Jaques, e Monsen Pierre
que nos sèm pas fach venir querre
mès sèm venguts pro vitament
après aver pres sagrament
per procedar dins la justiça
e far rapòrt d'aquò que pissa
dau Marit dont la Molhièr ditz
qu'es au titre de frigidís
nautres doncas en consciença
e de nòstra pròpra sciença
après aver vist e mirat
tocat, palpat, pressat, virat,
dessús, dejot, de tota sòrta
aquela bèstia mièja mòrta
de paur, non pas de cap de mau
e de fet èra sans frontau
e tot d'un còp s'èra levada
per tau de non fa l'acolada
mès tant e quant bèstia de sen
a tornat faire la jasent
Disèm, raportam, e fau creire
puòi que nautres venèm de veire
qu'el n'es pont raça de capons
qu'el a sa quèca e sos quecons
la talha n'es pas certas bèla
e emb un fust de Domaisèla
la grossor se pòt comparar
mès enfin femnas qu'es de far?
Totes n'an pas tant coma Blase
s'ela voliá tant un vièch d'ase
faliá pas prene de Doctors
ben que n'i aja pro d'Asenons.
lor fèt n'es pas òr de mesura
e sur lo drech de la natura
eles non pòdon pas glosar
se l'òm podiá los far cauçar
coma se fai de las aissadas
jamai becas pus renforçadas
mès aquò's inutilament
doncas per nòstre jutjament
nos sembla que Madomaisèla
injustament li a fach querèla
que son fèt ben que siá manit
deu pas estre portant banit
que s'on a pro d'aquela aisina
se deu servir de sa vesina
e sensa bruch anar cercar
çò qu'a l'ostau li pòt mancar.
Donat a Montpelhièr lo Dotze
que ben se tròba non se botge
de paur de se trobar pus mau
dels mes que fai lo mai de caud
l'an mil sièis cens cinquanta quatre
qu'a mala femna la deu batre
que l'a bòna la deu lecar
a ça, Pierre, venètz marcar.


Note au vers 3. Poitevin
Saporta.