Nascut e defuntat a Possan (Erau). Collaborator de la Campana de Magalona. Un dels dos autors de teatre, amb Dezeuze qu'aguèron entre las doas guèrras un grand succès popular. Max Roqueta lo coneguèt fòrça dins aquela pontannada e i acordava pro d'estima. Era un "òme pastat de lenga d'òc".
Sas pèças popularas : La Cour coculèra dé Poussan (1902);Lou poutou (1902); Lous dichs e lous redichs (ms, 1908), La Masca (drama en 4 actes e vèrses, 1914), Annou, Frigouleta e Lili (1930), Fenna de cambra e cousinièira (1932), La fenna deputada (1933), una entrevista à la barraca (1934), l'ouncle dau Maro (1934), la court dau carnaval (1938), la crécha das jardiniès au fougau (1938)...
Aqueste teatre, oblidat uòi, a agradat a Max Roqueta (critic pasmens dificil...) e l'a benlèu, amb lo de Dezeuze, influenciat dins son prumièr biais teatrau, lo de las farsejadas que pojan fins a l'absurd... Max ajusta qu'en mai d'aquò Tulet "escriviá de vèrses que se tenián". Un pauc l'Emili Barta dau païs Montpelhieirenc... mas en fòrça mai qualitadós qu'aiceste (segon Max Roqueta).
Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX
Retorn a l'ensenhador generau