lo silenci de l’Abriu     enartat dins las roèlas

ò lausa lisca !  auçada de galís sus l'infinit

d’un sòmi cande ont s'estrida      l’evidéncia d’un fremin !

Lo dire que se clava escur dins tu e t'esbrigalha

desmantalha lo silenci        ont s'inscriu ta despaciéncia

e te desvelha au lindau matinièr d'un sòmi mofle

ont cabís l'infinitat            dau desvari dau campèstre