L’esbalausida dau lacàs

1

Enlai son dotze torres saurinèlas e semblablas ont se despartissiá lo jutjament celestial e s’avalorava çò just e çò injust a la pagèla de la marrana dins l’equilibre incèrt de grands cantèls cairuts. E i vesèm fernir dins la limpiditat de l’aire lo sovenir leugieiret dels dançaires de còrda.

2

Avián antan trencat lo cap als bodhàs assetats sus lo tucòl, sens los despertar de l’enclausiment de sa serenitat, e la pèira èra rosenta e trauquilhosa, lai ont de grands elefants de rocariá s’acaminan dins la magnificéncia dau pericle. Un lion dins l’embalausida que s’enauça trai son bram que jamai lo poirem pas ausir.

3

Se gandís lo portal de l’espasa sagrada entre doas renguièiras de mostres que grimacejan e se cabussa dins un escrinh estranh de patz e d’esmarrament. Èra aicí una granda ciutat bastida sus de barlacs de sang, e s’es puòi avencada dins la sòm dels sègles sens finida. Èra la ciutat dau dieu dau compatiment, enairada au mitan dau cèl per setanta dos aucelasses. Caminam per la venir veire jos l’ombra dels flacortiaceus  que i fan vòuta.

4

L’iscla enclausida dins l’abraçada de las doas sèrps qu’an la clau dels jonhents dels univèrs se quilha au mitan d’un pesquièr d’aiga dormilhosa sus una iscla aboscassida au bèu mitan de la baissa palunenca. Retipa aiçavau lo lac sagrat a cima de las mai nautas sèrras, aquel ont los dieus establisson sa demorança de flors rosencas e verdas e de nimfèas. O marca un chival de pèira que s’enarca dins la perennitat de l’aiga verdala. Tot pròche un manidet brun coma la cremadura dels estius se banha en risent velhat per un visatge espelit de la granda transmudabilitat dau rocam.

5

La dura encencha rosenca ont cremèron lo rei aucit per l’ortolan e mai ne virèron lo còs per que se’n dessenhèsse lo contorn s’entrauca dins la realitat. Dos pèses pausats sus la ròca son los dau dieu que s’es enanat d’aquí per sempre mai, cap a un autre espaci. Engrevant de sòmis pesucs lo lion qu’escandalha amb sos uòlhs vuòges dau naut de son negre ajocador de pèira la ràbia de la sèlva. Mai luònh amont d’autres lions garruts demòran assetats per aparar la cima saura de la torre mai naut que los degrases roginoses e las nautas torralhas sanguinosas dau vertigi dessenhan la figura d’un lotus subre la voluptat verdala dels asuèlhs.

6

Ajaçat sus la sèrp que supèra la borrola primordiala e i foeteja una mar de lach tras de portaus alandats sus d’autres portaus a de reng e au mitan se quilha en flama negra lo naut dentelum de las escalpraduras. L’encencha es blonda coma la sorelhada. D’antics savis tot pichonets son assetats apensamentits en riba dels ribatges. Au sulhet dau ponent lo sorelh e la luna espian lo trescòl dins sos ceucles de glòria.

7

Arrengueirant una bruna infinitat de lindaus luònh luònh dins la patz subrenaturala dau campèstre tras de sulhets d’infinit dentelum e dos laquets coadisses s’arrengueiran las pòrtas d’escalpradura minsorleta. Ciutadèla de la beutat dedicada au grand senhor dau trible mond. Sos gardaires an de tèstas de lion e de monard. Indra i cavauca un elefant trible e Shiva sus la sèrra que lo demòni voliá eissabranlar lo trepeja enrondat per la paur de tota la sèlva. E dins la bronda dançan los monards dins la frescor.

8

Uòch elefants peirencs espinchan la grand sèlva e quatre d’eles son pesugament arnescats per la guèrra. Aicí es una iscla au bèu mitan dels sòmis assecats. L’escalièira te trai a cima de la lutz en riba d’un esbarlugament de lausas liscas alisadas per lo fuòc dau cèl. Sus lo plan bleuge sòmi ont se quilhan cinc torres ròsas e lo bodhà a cima uòlhs cugats sómia als pus nauts mistèris mentre nautres atraversam lo negre pasiment de pèiras d’usclada fins au pè rosenc d’aquela torre que retrai de carn viva.

9

Ribejant l’esbalausida dau lacàs, lo portal verd encimerlat de caras gigantalas e las linjas joventas dels uòlhs mièg clauses dins sas capeletas alargan sos risolets celestiaus de fresquièira e de verdolença lèstas a reprene vida.

E detràs l’arbre dins l’esquichadura de sas raices abraça la muralha dau portau jos l’agach empeirat dels grands visatges.

Siem Reap Genièr de 2020, Montpelhièr Febrièr-Setembre de 2020.

[fragments de "au reglet d'una destemporalitat" reculh per paréisser]

Articles publicats dins la revista "Gai Saber"

Pagina de l'autor JF Brun