Cançon de la Mau Maridada

(aquesta pèça apareis dins l'edicion de 1650).

A l'ostau d'un vièlh renós

m'a mesa mon paire,

tot fronzit e laganhós,

qu'on me sap res faire.

Tota la nuòch sèm ensems

e jamai non me ditz ren;

sa cadaula es grèva

pòt pas far coalèva.

La nuòch quand vòu semenar

un pauc de sa grana

dont mièlhs se pensa afanar

dont mièlhs el m'engana;

son araire es mau fergat,

tot a fais destimborlat,

quand es a la règa

la relha se plega.

Ben lèu lo temps ieu veiriá

de batre l'estrada

qu'ieu sovent li mostrariá

d'un conilh l'intrada;

mai son furet vau tan pauc

qu'el s'arrèsta sus lo trauc,

e n'a pas coratge

de faire carnatge.

Lo bèc de son espervièr

mòl coma una figa

non conois pas lo gibièr

lòng de la garriga.

L'atge vièlh l'a tant batut

que la ratja l'a mordut,

e per far cavilha

fau una sostilha.

Mon Dieu, qu'ieu gaririá lèu

de ma trista mina,

se de quauque jovencèu

preniá medecina.

La filha es coma la flor

quand ela met sa color

fau que siá arrosada

a la matinada.

Ieu soi noirida fòrt ben

emai mièlhs vestida;

mas aquò non me sèrv de ren

se non soi forbida.

Que sèrv lo barba ben parat

e l'arnesc tot auripelat

se a la dinnada

non a sa civada.

Ieu vos jure en veritat

qu'ieu soi resolguda

de cercar quauque gojat

que me siágue ajuda.

Lo molinièr ben sensat

quand la resclausa a mancat

de l'aiga vesina

fa faire farina.

E de la fònt e dau potz

tiratz a tota ora:

suivant lo dire de tots

l'aiga n'es milhora.

Non vesètz vos un chival

a l'estable res non val,

batetz en l'estrada

amai de parada.

Estendetz sus lo mestièr

vòstra filadura

qu'an un an lai estariá

n'a ges de parura.

Non cau que lo teisseran

li passe per lo mitan

ambé sa cordeta

un pan de naveta.

Lo canon, se d'un treliç

cobèrt non demòra

per bèl que siá s'enrolhís

dedins e defòra.

Non fau que lo gai rasclet

lèu vos tenga totjorn net

e après la podra batre ben la borra.