Prospèr Estieu (1860-1939) declamèt lo 27 de Setembre 1903 a Montpelhièr aqueste sonet dedicat a Montpelhièr. Lo trobam dins lo tòm 11 de Mont-segur (8a annada) Nov 1903, p 151-152 O Montpelhièr ! País de sapiença de d'ardor, Tèrra urosa ont la vinha a l'oliu se marida E ont la dotz del vin n'es jamai estorrida, Te balhi lo salut d'un novèl trobador ! Mira la Catalonha, ara subr'abarida ! Es, sol, lo parlar d'Oc qu'a fait sa resplendor. O ciutat ! el tanben serà ton salvador, Se del mal parisenc vòls te veire garida ! Cada an, me trobaràs jos ton cèl, arborat Per dire als tieus enfants, dins mon vèrb encorat, Que los desbrembadors an pas dreit d'èsser libres… Atal te provarai tot mon estèc prigond, Ieu que Mistral a fait Sendic dels tieus felibres, O breç tant gloriós d'En Jaume d'Aragon !