Cançon atribuïda a l'Abbé Morel
Au
levar de l'auròra
dins un pradet de flors
Zefir careçant Flòra
Climena tota en plors
setada sus l'erbeta
a l'ombra d'un ciprés
disiá tota soleta
als ecòs sos regrèts.
-Tircís
es mòrt, pecaire!
Aucelons, ploratz-lo :
floretas, per me plaire,
quitatz vòstra color;
plenhtiva tortorèla
rossinhòu amorós
e vos ecò fidèl[a]
repetatz mas dolors.
Tircís
lo vrai modèl[a]
de totes los pastors
discrèt, satge, fidèl[a]
gardava sos motons:
son sen plen de violetas
donava als anhelons
mila margaridetas
a ieu mila potons.
Lo
rossinhòu sauvatge
veniá dau fons dau bòsc
suspendiá son ramatge
per entendre sa vòtz;
l'onda la pus rapida
colava lentament
per avedre una ausida
de son doç instrument.
Anatz a
l'aventura,
a la mercé dels lops
cercar vòstra pastura
dins un desèrt afrós :
tropèl, vos abandone,
Tircís es au tombèu
qu'aquò non vos estone
ieu lo seguirai lèu.
Somari de las òbras de Rigaud (Edicion de 1845)