Pèire Azemà nos presenta "la musa montpelhieirenca en lenga d'òc au temps de Francés-Xavièr Fabre (1766-1837)" (Charradissas occitanas, Montpelhièr 1998, p 50-53)
"En mèma temps qu'espelisson, gràcias als suènhs e au zèla de l'avocat Brunièr, las prumièiras edicions de las òbras de Fabre, vesèm paréisser, quasiment ensèmble, lo nom e las òbras de quatre autors montpelheirencs - òbras estampadas entre 1795 et 1813, mès que fòrça son estadas escrichas pro de temps abans, coma "Las Vendémias de Pinhan" que datan de 1780.
Vejaicí d'abòrd los dos fraires Rigaud, August lo professor dau licèu e Ciril lo medecin, que seguèt tanben bibliotecari de la vila. Sabèm pas se se semblavan, mès sas òbras semblan bessonas, per son biais leugièr, amorosit e bòn vivent, mièg sentimental e mièg trufaire e que se sentís au còp de l'èr libertin dau XVIIIe sègle e de son gost de la pastorala un pauc docinosa. Dins aquò, de poësias coma "Las amors de Montpelhièr", "los banhs de Silvanés", "l'Aristocracia chassada deMontpelhièr" embé sas scènas ben pintradas e sos traits de mors preses sus lo viu demòran de documents interessants e precioses per la conoissença de la vida dau temps.
De la mèma epòca son las òbras d'August Tandon. Qu'aimava de se quitar sonar "lo trobador de Montpelhièr". (...) es encara de faulas e de còntes qu'escriviá, vèrs lo mème temps, Francés Rogièr Martin.(...) "
Joan-Ciril Rigaud, nascut a Montpelhièr lo 28 de Janvièr de 1750, coma aquò se pòt veire dins los registres de la parròquia de Nòstra Dòna de las Taulas. Son paire, Isaac-Pèire Rigaud, èra librari e i transmetèt sai que l'amor de las bèlas letras. Sas òbras literàrias son datadas de sa joinessa, la pontannada 1770. Doctor en medecina, èra tanben professor au Licèu e Bibliotecari de la vila de Montpelhièr (bibliotèca qu'èra pichonèla d'aquel temps, abans la donada dau baron F.X. Fabre). Ciril demorava dins la carrièira de l'Ancian Corrièr: una carrièira famosa per las letras occitanas... Ciril moriguèt a Montpelhièr lo 29 de Janvièr de 1824.
Pèire-Augustin Rigaud, dich puslèu August per far mai cort, nasquèt a Montpelhièr lo 29 de Janvièr de 1760. Moriguèt a Briva-la-Galharda en Abriu 1835. Dau temps de la Revolucion los dos fraires Rigaud fan partida dau movement Girondin : "les amis de la Constitution". Es davant aquesta societat que August legirà en 1790 "l'aristocracia chassada de Montpelhièr". Ajonch au cònsol de Montpelhièr dau temps dels cent jorns, aguèt a aquela ocasion la possibilitat de far batejar una carrièira dau nom de son amic d'enfança Roucher, l'autor des Mois. Avèm una interessanta letra d'August Rigaud a l'abat Grégoire datada dau 28 de Janvièr 1791. I escriu:
"Le patois de Montpellier a beaucoup d'affinité avec l'italien. Il s'en rapproche beaucoup, surtout pour la prononciation.
Notre patois, énergiquement grossier dans la bouche des hommes sans éducation et des femmes de la halle, est agréable et même délicat dans la bouche de nos dames, qui le parlent beaucoup"(...)
Dins la seguida d'aquesta letra, Rigaud explica qu'a pas jamai res legit d'escrich dins aqueste lengatge, a solament entendut parlar d'un libre que se sonariá quicòm coma "las Pouesias d'au Sagé"...
Mès explica qu'a començat d'escriure en "patoés" de faulas e ne dòna de tròces: "l'amour pounit per una abeia, la cigala e la fourniga" e ditz qu'a dins son portafuòlha un poëma patoés de 350 vèrses titolat: "las Vendémias de Pinhan".
Aquesta letra s'atròba citada in extenso dins : "Le Félibrige Latin" 1900, XI, pp 63-66.
Josèp Laurès, avocat montpelhieirenc, membre dau felibritge latin e escrivan d'òc, s'apassionèt per la biografia dels fraires Rigaud. Publiquèt en doas liurasons dins "Le Félibrige Latin" en Decembre 1890 e Febrièr 1891 una monografia pro detalhada d'aqueles dos poëtas e de sas òbras: Auguste et Cyrille Rigaud "Le Félibrige Latin" 1890, tòm I, 237-246 e 1891 tòm II pp 33-44.
Metrem aiçò lèu en linha...
Somari de las òbras de Rigaud (Edicion de 1845)