Lo romance de la grand prada
AIGA tèbia entre la sanha
ronhadura dins la carn
ai! de las dolors agudas...
Calor bèla...
Alin la prada
s'assadola d'un espaci
qu'es la frucha de mon raive...
un silènci nais de l'ombra
a las gorgas de mon còr :
totas pòrtas grand dobèrtas...
perqué cercariàm d'espèr ?
paraulís de las moscalhas
coma un mau que s'espandís
Tan de patz que rèn pòt claure
sus la vastor de mon ànsia
sèrp que nada lo rajau
dins l'estanh trai sa doléncia..
Sempre meteis gasanh de la palun
vida venguda esperança sèns bruch
e la tèrra que bolh de tròp de sovenirs...
Viraràs ton cap a rèire
pèr conóisser la sofrença
Filha de malors ponhentas...
Flor de tantas sovenenças...
Crit de las èrbas dins la nuòch...
En tu sola se nais la ràbia de mon còr!
Salhiràs de tan de lumièiras escampilhadas...
Ve l'aspror de ma sapiéncia...
l'ofertòri de la prada
celadament se canta a ras de l'auba...
Nòstre amor se viu detràs filha aimada...
òu ! malaürança
de matins que son perduts!
Laissa me encara me repàisser
de la doça musica de ton nom
aiga de sofrença e de sòmi
poëma escrich rèn que per ieu...
Se ditz encara
que la desrason dels uòlhs d'una amaira
es mai secrèta qu'una nuòch sens luna
Ara o sabe mon amiga
ton silenci es rèn que mieune.
L'èrme es fòu que nos amaga
dau passat me tòrna un dòu
coma d'aigas treboladas...
Per l'orizont l'anciá redòla coma un crit...
Chin que s'oblida au camin vièlh que crida
e udol fosc dau jorn que vai montar
Viurem tota l'espandida de nòstra solitud..
Ara serà l'ora, filha:
mesclaràs ta rason fèra
a las temporas de mon còr...
(8-9/XII/73 - Montpelhièr)
Retorn a la pagina de l'autor
Retorn al'ensenhador de la
literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la
literatura dau sègle XX-XXI
Retorn a l'ensenhador generau