Requèsta de las Chambrièiras de Montpelhièr
a Monsur de Valançai
Supplie umblament las chambrièiras qu'aiman d'escolar las olièiras pròche dau nèrvi dau pissòt! Priàpus non es pas tan sòt que non nos aga fach entendre qu'aviam subjèct de nos defendre.
E nos a comandat exprès per lo sieu e nòstre interés de vos far, Monsenhor, requèsta, sus nòstra pèrta manifèsta! Lo fèt es, e nòstra rason, que se caçatz la garnison, aver fach una citadèla, qué farà la fònt putanèla, rendetz-vos totjorn assortit de nòstras filhas de partit?
Qué devendrà nòstra garrena se lo furet non s'i permena e s'on fasèm petar brunet la mecha sus lo bacinet? Lo grand plaser quand l'òm se flanca dins la cairilièira de l'anca emb de bòna podra qu'ajatz arrapat lo conilh au jaç! Car que tròba milhor la cava se pòt dire Rei de la fava.
Monsenhor! Agatz donc esgard a tant de blanca e bèla carn tenduda, delicada e fresca e pus doça que mèu de bresca! Qué devendrián tant de soldats qu'an quitat las cartas e dats, e que se son gardats dau vici per se jónhe' a nòstre exercici? Fau-ti que perden coma aquò lo privilègi de lor coa?
Non, Monsenhor, vos sètz tròp sage per nos privar de lor bandatge. Puòi vos sabètz qu'a chaca ostau chaca lantèrna a son fanau. Desempuòi vòstra Valentina la vesina embé la vesina se dison e vèspre e matin anuòch mon gentil Valentin m'entreteniá de tala causa me ditz qu'on a ni fin ni pausa, que non siá totjorn près de ieu: E puòi me jura sus son Dieu que fariá per ieu de miracles. El parla coma los oracles e voldriá fasent lo muguet m'estabordir de son caquet.
Se voliái creire a sas paraulas sortirián lèu de cagaraulas sus lo cap de nòstres marits, que dirián tristes e marrits: d'ont sòrton aquestas banudas? Mès n'avèm pas besonh d'ajudas. Ieu n'ai un que vèspre e matin me sap balhar lo picotin e que m'espolsa plan la farda de la natura galhofarda.
ço li replica l'autre adonc lo mieu n'a pas bòna faiçon e non a ni gràcia ni mina mès quand es dessós la cortina e que l'ai mes de bòna umor podetz dire s'i a rimor e cossí me fai anar l'ambla vos diriatz que la tèrra trambla e que Briare embé cent mans me sarra los rens e los flancs!
Mas laissem aqueles afaires revengam a nòstres fringaires, tornem a nòstres valentins que prometon per lors destins de faire monts e meravilhas quand l'autre ditz femnas ni filhas non los deurián pas escotar n'i aurà que se faràn montar e qu'en fasent l'escambarleta faràn de grana de braieta. Que de capusament de cuol çai aurà l'ivèrn e l'estiu! çai veirem plòure mai de banas qu'on pas de clòsces d'avelanas. Nautres çai veirem dins dètz ans d'enfants gascons e franchimands que nos faràn crebar de rire. Mon valentin non m'anèt dire en m'entreprenent l'autre jorn: "Mon bel Ange, ma chere Amour Ma rare & parfaite Silvie, vous estes ma gloire & ma vie et le seul plaisir de mes yeux. Que pour vous je suis langoureux! Je vous prie, ma belle image, par vostre celeste visage, d'avoir pitié de mon tourment." E tantequant me met la man aiçaval dejós la gonèla puòi me ditz: "ma tota rebèlla, si vous favorisez mes voeux je me dirai le plus heureux cavalier de toute la terre."
- Garatz, vesètz aicí ma mèra ço li fau ieu, maudich damnat. Quand vos siatz un còp empegat n'i a pas moien de s'en desfaire, qu'avalisca tau calinhaire fasètz vòstre pan, adieussiatz en veritat vos me fachatz en li fasent mauvaisa mina quand me ditz "chèra Valentina vous me pouvez donner la mort c'est la cruauté de mon sort qui vous a donné cet empire car par ma foi je ne soûpire que pour vos beautez seulement. Vous n'aurez jamais point d'amant, soïez moi ou douce ou cruelle qui vous soit comme moi fidelle. Ie suis fort vostre serviteur mais faite-moy cette faveur de vous rendre un peu plus traitable, Je me donne cent fois au diable si j'aime au monde rien que vous. Pourquoi donques vous fachez-vous? Savez-vous pas que ma constance merite quelque recompense?
Sus aquò me ditz: au revoir adieu, ingrate, adieu, bon soir. Lor importunitat es granda ço ditz adonc l'autra frianda e coma aquò en se n'anant l'un ditz a l'autra: a deman! adieussiatz, bòn vèspre, vesina.
Ieu que conosquère a lor mina qu'aimavan mai un saucissòt que non pas un plat d'archipòt li disiá: adieussiatz donc parlièiras encara ben que las chambrièiras quand trobam un bòn viragaut nos sabèm far forbir lo trauc e tanben brandissèm padèlas coma las pus grands domaisèlas.
Monsenhor, per quand vodriatz vos faire mosir nòstres pelós qu'una pèça tant estimada fos d'un chacun abandonada? Coma li a dejà d'espions abilhats en certens morpions que se'n venon d'estranja tèrra afin de nos faire la guèrra.
Mas tant qu'un soldat aurà l'uòlh bandat sus nòstre quiqueiròl n'a garda qu'i bóten lo morre: car d'aquel pas la man i corre e det a det coma bèl blat non n'i a pas un qu'on siá ceuclat. Coliatrís, morfondut e triste cachat sot la braia e lo ristre vos prega qu'ajatz pietat d'el nautras vos en pregam amb el.
Car lo paure amb sa magra tronha n'ausa pas sortir de vergonha. Ce considéré, Monsenhor, vos nos faretz aqueste onor de nos comprene au catalòga afin qu'en tot temps, nege o plòga preguem Dieu que vos renda uros e que longament puoscatz-vos governar en patz nòstra vila. La tenèm pasibla e tranquilla apontatz nos donc se vos plai nòstra requèsta sens delai. Le tout bien deüment enquis soit fait ainsi qu'il est requis.
SATYRE
Davala un pauc a la carrièira, ribauda, soira, revendeira, o me veiràs montar'mondaut coma un demon dins ton ostau. Romprai pòrtas e mai sarralhas, e metriá lo fuòc a la palhas, s'on èra la paur dels vesins, a fin de t'i cremar dedins. Cama una masca mau-fasenta tu pensaves far la plasenta de me mesclar dins tos discors e de parlar de mas amors. Sabes-tu pas, malencontrosa, qu'es d'una persona amorosa? Pus doça qu'un anhèl l'avètz. Mai se li fan res de travèrs lo fuòc se met a las estopas; Atacariá las gents en tropas; incontinent lo fèrre en man atacariá Caramentrant. A pus res son anma non somja, qu'en aquel subjèct que lo ronja, e se fariá puslèu penjar davant que non se'n revenjar, jamai non te quite, bagassa, que non te desondre la faça. Ton nas non ten pas que d'un fiu te coparai la rauba au cuol. De tencha tota una ampolada, ta maudita faça pelada de mila plagas cobrirà que jamai non se garirà. Enfin tu seràs tormentada cent fes mai qu'una anma damnada e vaudriá mai que Lucifèr te tenguèssa dedins l'infèrn t'auriá mai vaugut, gambeleta, sus ta pichòta escabeleta, lo jorn que tu parlères d'el, aver fach rodar ton vertelh. Que pensas-tu, faussa ribauda, loba, lebrièira, china cauda, macarèla de tos vesins, tu que danças los matassins quand pòrtas sus ta cocolucha una banastada de frucha per ganhar quauque paure sòu? Digas m'un pauc, n'as-ti pas paur que quauque malur non te venga? Pòdes-tu crèire, faussa lenga, que ton parlar desordenat te siáge jamai perdonat? Tant e quant qu'es nuòch tu te botas a la fenèstra a las escotas, e se veses passar quauqu'un incontinent sòrtes lo lum e dises, siá vrai o messòrga que me conoisses a ma mòrga qu'es ieu que passe aquí totjorn, lo vèspre per faire l'amor. Mai ton còr qu'en mau totjorn pensa l'onor de las filhas ofensa, qu'ieu vese, e lo monde sap ben, que son totas filhas de ben. Ton anma, deloyala pèsta, non sap pas qu'es d'amor onèsta. S'ieu voliá persona pregar, s'ieu voliá quauqu'un emplegar e qu'elas fosson mau viventas coma tu, amai tas parentas, t'auriá adreiçat lo paquet, per m'ajudar de ton caquet. Car emb aquò tu siás dreiçada macarèla fina e rusada e de ton esperit tortut aquò es la pus grand vertut. Se foguèsses nascuda bèla seriás-tu pas lèu macarèla? Auriás seguit coma un cadèl juscas au pus mendre bordèl. Dejà vint còps, monsur Nissòla, t'auriá fach susar la vairòla. Mai lo cièl que non voliá pas que faguèssas tant de pecats coma se pòt veire, t'a facha tota tortuda e contrafacha. De ton còs la vilèna pèl es pus negra que mon capèl. Ta tèsta, ton ventre, tos braces, davant ton cuol marchan dos passes. Tu fas paur als petits enfants sembla qu'ajas quatre cents ans tant as sur la faça de rugas los peusses son coma de puas onte se permenan sadols mila regiments de pesolhs sans comprene la rèire-garda que te manjan dessot la farda. Tos uòlhs laganhoses au bòrd lusisson coma un carbon mòrt. E ta gòrja que totjorn bava es coma una pòrta de cava. Tu sentisses mai qu'un fangàs de tas aissèlas e dau nas. Sortís una sentor pus fòrta qu'aquela d'una bèstia mòrta. Bref tu siás facha d'un tal èr que lo pus grand diable d'infèrn e lo pus palhard de sa banda quand dançaràs la sarabanda au sabat dedins quauque jorn te voldràn per faire l'amor.
SATYRE
Dieu vos gard de mau, Franchimanda aicí l'òme que vos comanda de troçar vstre cotilhon non pas per aver la fretada mai d'un foet de postilhon el cau que vos siàtz estrenada. Vite, lèu, sans tant de grimaça descobrissètz vòstra carcassa! Qué servís de torcir lo pòt? Aucem tot jusqu'a la camisa, ieu vòle, se faire se pòt amortir vòstra palhardisa. Fasètz milhor, barratz botiga autramens vau fretar d'ortiga vòstre cuol de tròp fotre usat. N'es-ti pas pro d'aver susat dotz o quinze fes la vairòla embé ta comaire Nicòla? L'uòlh de tròp rire me destilla quand aquela antica sibilla mila fes pus lorda qu'un cuol vos fa la jove e la belòta. Se son premièr filh èra viu portariá dejà la calòta. S'ela e sa pichòta garceta èran dessús lo Puòg de Seta o a la cima de Brescon non faudriá pas cap d'autra marca que lo fuòc que sòrt de lor con per guidar de nuòch una barca. Quauque vièlh boc que la cortisa li ditz qu'es encara de misa; Amai li fai quauque present mai nautres que non sèm pas gruas e qu'avèm de bòns uòlhs, vesèm e sos peusses blancs e sas rugas. Aquela lorda faça chicha voldriá faire encrèire qu'es richa emb son cotilhon de satin que sai que n'i còsta pas gaire; car un que cantava en latin autras fes li lo faguèt faire. De França ela es aicí venguda tot exprès per èstre fotuda sotz pretèxte de plaidejar mai la getarem lèu defòra e la farem ben delotjar se çai fai tròp lònga demòra. Au diable, vilana sorcièira se vos tròbe pus en carrièira ieu vos farai un òrre jòc. Fugetz, n'aguem pas de disputas nosautres, gents de Lengadòc n'aimam pas de tant vièlhas putas!