Pau Chassary "lo maselièr" (1859-1930)

Los saumes d'Amor (in: lo vin dau mistèri)

 (transcripcion en grafia occitana )
 

SAUMES d'AMOR

Au nom, d'Alís, ma tota bèla,
dau Grand solèu, de Santa Estèla. Amen.
 

Eròs, fiu d'Afrodita, ò pichòt dieu alut,
Eròs, Arquin is uèlhs barrats sèmpre i belucs,
tu qu'abras dins li còrs de flama' inconeigudas,
te ne'n suplique, Eròs, pòrge-me ton ajuda!...
 

 Glòria per la beutat, la Jovènça e l'Amor,
Sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn !
 

SAUME I
 

çò que canta lo mièlhs de ma reina la glòria,
es son còr fèrme e blanc, tot de maubre e d'evòri;

Es sa cabeladura auçada en casco d'òr,
son frònt lisc come un clar onte l'aigueta dòrm;

Es sis ussas teissuda' en minhòt fiu de seda,
si parpèlas de quau lo vai-e-vèn m'asseda;

Es sis uèlhs gris vuejant l'enfadada a plens rais,
auborant dins li còrs ò la jòia ò l'esfrai;

Es son nas a la linha, e tant fina, e tant pura,
si gautas qu'an la flor de la frucha madura;

Es sa boca porpala au rire sobeiran
es son còu auturós, coròla d'ile blanc,

Es son espatla sopla, - un pedestau d'amfòra,
- son braç arredonit, venat de blu'n defòra;

Es sa man suava e mista au careçar tant dos,
si dets, vièrges de baga, e fins come un velós ;

Es son tòrse i contorns fachs de corbas misticas,
despassant en beutat lo di Venus anticas ;

Es si popas bessona' e lo pichòt mamèu
retrasènt l'agrofion sus un plen ponh de nèu ;

Es si flancs opulènts, congosta de ma vista,
sòrga de voluptats totescàs entrevistas ;

Es sa camba motlada emb'un gaubi divin,
sa cavilha estacant un pè linget e prim...

Es la carn blanca e fèrma, e de maubre e d'evòri,
que canta mièlhs que rèn de ma diva la glòria!...

Glòria pèr la Beutat, la Jovènça e l'Amor,
sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn!
 

SAUME II
 

Dins  la seuva ufanosa e sota lo cèu blanc,
la natura a dubèrt li tresòrs de si flancs;

L'aura adutz un perfum de violeta e de ròsa,
lo bòsc verd s'es nimbat de mila clartats ròsas;

La dralha se florís d'ile e de jaussemin,
dins l'aire sènte córre' un amorós fremin;

Lo fremin a passat dins mon còr que barbèla,
de lagremas de gaug rajan de ma parpèla,

e mon còr esmogut tresana doçament,
d'un infinit bonur, es l'acomençament;

Trespira lo bonur de tot çò que m'envòuta,
li rais paradisencs gisclan de vòuta en vòuta;

Vonvon d'ala e murmur maridan sis acòrds,
en cire esbrilhaudant se càmbian li rai d'òr;

Li sentors prenon còrs, li flors devènon femas,
fan un pali movènt li brancas fresca' e semas ;

Li perfums son pèr Tu, ma rèina de beutat,
es pèr Tu que l'aucèu finhòla son cantar;

Li femas flors que van en lòngui teorias,
aquò's la procession que ditz ti litanias;

E lo pali verdau que cruvèla lo jorn,
vai abrigar l'autar dau sacrament d'amor ;

D'aqueu doç sacrament serai prèire e victima
e m'anequelirai dins Tu, Tu mon Autima!

M'abimarai dins Tus, i viurai sènsa fin,
emé lo còr cremant, lo còr d'un serafim;

Te cantarai tostèmps, mon regard sus ta fàcia ,
dins mi benediccions e mis accions de gràcia:

Glòria pèr la Beutat, la Jovènça e l'Amor,
sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn!

SAUME III
 

Flor de l'aubespin a l'auba d'abriu,
rebat de la luna au mirau dau riu,
gruma di cascada' e nèu di calancas;
digatz-i qu'es blanca!

Corona d'arange e velet noviau,
preguiera enfantina e cant celestiau,
gràcia di sètze ans que l'amor empura
digatz-i qu'es pura!

Piba saludaira au fuelhatge blanc,
roire dau boscàs, avet escalant,
rocàs di nauts sucs qu'i valons comanda
digatz-i qu'es granda!

Barris di ciutats, torres di castèus,
lume pèr sinhau quilhat sus l'estèu,
aigla s'auborant en plena lumiera;
digatz-i qu'es fiera!

Aureta de mai, cant dau rossinhòu,
ala de colomba e bruch dau rajòu,
nis de pimparrin velossat de mossa;
digatz-i qu'es doça!

Mar dins la calama e mar en furor,
desèrt silenciós, bauç clafit d'orror,
jorn ensolelhat, nuech plena d'estèlas;
digatz-i qu'es bèla  !

Frucha vermeiala e pan saborós,
repaus dau pacan dins lo bòsc ombrós,
vista de l'amic quand l'amic lo sòna;
digatz-i qu'es bòna !

Cèu blu dau miegjorn sèns niva ò blasin,
rire di chatona' au tèmps di rasims,
regard dis enfants que dau mau nos gara;
digatz-i qu'es clara!

Vènt de lucha auçant li plecs d'estendard,
claror aigrejant lo pas di sodards,
vam dau cavalin qu'au combat li pòrta;
digatz-i qu'es fòrta!

Tèmple' onte li dieus se fan adorar,
autars di fogaus, bosquets consacrats,
imnes pietadós, preguieras pressantas;
digatz-i qu'es santa!

Tèrra, mar, montanha, e plana e desèrt
plantas, flors, aucèus, bestialum catfèr,
de l'etèrne Pan, anma renadiva,
digatz-i qu'es diva!

Glòria pèr la Beutat, la Jovènça e l'Amor,
sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn!

SAUME IV
 

Li cants li mai fervènts, li cants que me devòran,
Ò bèla, maugrat ieu, dessús mi labras mòron.

Ma boca fernesís, mai ne'n sòrt ges de son,
Li cants li mai suaus, es dins mon còr que son;

Dins mon còr plen de Tu, de Tu, tota armonia,
de Tu, sorgènt d'amor e fònt de poësia !

Mon còr es un cristau que miralha ta lutz,
lo fas vibrar, quand vòls, a lo metre a non plus;

E son tresanament es pèr ieu un delice,
e siáu pas mai urós que quand cride: Morisse !.

Morir de ton amor, bèla que seriá doç,
s'aladonc morissiam sus lo còp toti dos !

Mai ne'n viure vau mièlhs ; sabèm pas se la tomba,
ravís pas li potons a tot çò que ié tomba,

e se lo darrier mòt de nòstre Paradís,
n'es pas, dedins lo cròs, lo vèrme que lo ditz.

Mai de qu'enchau la mòrt! L'Amor es son vencèire
Siam segur inmortaus s'a l'Amor podèm crèire !

Es quand n'amam pas plus e que siam plus aimats,
que la Mòrt pren poder de nos abasimar,

Car l'Amor es tostèmps la sòrga de la vida :
a sèmpre l'espandir, sèmpre l'Amor convida.

Ò bèla, espandiguem la vida a nòstre entorn,
ièr fugueriam creats, vuèi fuguem creators ;

Ansin, dins lo borlís universau dis èstres,
Bèla, tot nos amant, de la Mòrt serem mèstres !

Glòria pèr la Beutat, la Jovènça e l'Amor,
sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn!

SAUME V

Puèi qu'avèm mesclat nòstris anmas,
qu'avèm confondut nòstri còrs,
de l'espèra, ve, nos aflama,
lo rai d'òr!

Après li paraulas donadas,
siam l'un a l'autre pèr totjorn !
dins nòstri vida' embessonadas,
plus de plors!

L'Avenir nos durbís sis alas,
luenh de la tèrra envolem-nos,
ganhem dins li clartats porpalas,
lo cèu blos!

Anem destoscar dins lis astres,
au fons di gròtas de l'azur,
li nais a rebat d'alabastre,
dau bonur!

Amiga, lis avèm trobadas,
clinats subre li relaissets
amaisem donc a grand bocada,
nòstra set!

Beguem sus li labras rosencas,
pèrla d'aiganha su'n boton,
la bevènda d'amor divenca,
li potons!

Ara que dedins nòstri venas,
sentèm rajar doça frescor !
sabèm plus çò que son li penas,
li dolors!

La tèrra, emé si trebolèris,
n'a sus nautri plus de poder,
tenèm la clau de si mistèris,
dins li dets!

L'immortalitat desvistada,
qu'èra lo bèn tant agradiu,
Amiga, l'avèm conquistada,
siam de dieus!

Lo bonur en plen nos inonda,
nadam dins de flòt de plesir,
la vida es bèla, es richa, es monda...
Gramací,

Tu, qu'as dubèrt lo tabernacle,
tu qu'as ausit nòstri clamors,
tu, qu'as acomplit lo miracle,
Tu, l'Amor!

Glòria pèr la Beutat, la Jovènça e l'Amor,
sus Tèrra, dins lo Cèu, vuèi, deman e totjorn!