At de Mons

 

N'avèm pas cap de "vida" escricha a l'Edat Mejana. Chabanneau in Hist Gén Languedoc, tòm X, 1885; p 333 ne ditz: "At de Mons  (Mons, Haute-Garonne, arrond. & canton de Toulouse). En nòta: les mss portent Nat de Mons & il se donne lui-même le nom de Natz de Mons. Mais l'n doit n'être ici que l'article ne qu'on accollait même quelquefois, en parlant de soi, à son propre nom. Un Ato de Montibus était consul à Toulouse en 1201 (Hist du Languedoc, tome XIII, c 472). C'était peut-être le grand père de notre poète. ). Contemporain de Jacme Ier Contemporain d'Alphonse X, roi de Castille. - Une pièce lyrique & cinq poëmes didactiques (ensenhamens).  Gr. N° 309, p 49; Hist Lit t. 19 p 575. 

Stefano Asperti ("I trovatori e la corona d’Aragona.Riflessioni per una cronologia di riferimento" Bull del Rialc) considèra que lo rei d'Aragon a quau son adreiçats los tèxtes d'At de mons es puslèu Pèire III. "è ancora a Pietro che sono indirizzate due delle epistole di At de Mons.". 

"La valors es grans e l'onors"

sirventés moralisant adreiçat a Jacme I° d'Aragon (o a son filh Pèire?)

Aquela cançon se tròba dins "le Parnasse Occitanien" de Rochegude, pp 164-5. Ortografia menimosament respiechada.

NAT DE MONS

La valors es grans e l'onors,
El fach el dich, el bel semblan
Cortes e franc e ben estan
Dels reis e dels autres senhors.
Mas fach ni dich ni semblan plazentier
Tan solamen no dona pretz entier,
Qu'om pot falhir tant e far mals e tortz
Que perdra'l pretz que l dona bos esfortz.

Dels reis fora grans lor lauzors,
Qui be cossira'l be que fan;
Mas de falhir se plevon tan
Que'l blasme tol al laus son cors.
E'1 rei son plus de falhir prezentier,
Quar greu auz'om vedar so que rei quier;
Per que de reis cui falhir es deportz
Esta son pretz en perilbozas sortz.

Si falhirs fos tan gran temors
Com es dans à cels que forfan,
Ja no falhira tan ni quan
negus, per fort que l fos sabors.
Falhir apel so don blasme se mier,
Qu'autre falhir no m fai nul cossirier;
Mas quan cossir dels dans quals es plus fortz,
Mais notz blasme que res, neis que la mortz.

Morir es mals si'l falh valors,
E val tan quan destriga'l dan.
Doncs qui falh ni forsa tot l'an
Mas que no val mortz l'es socors;
Doncs per blasme vedar a mortz mestier.
Mas part blasme no vei nuls pejurier,
Ni leu no m ven paor ni desconortz
De si meteis, qui del blasm'es estortz.

Blasmes es grans e desonors
A rei que leu man ni desman,
quar sembla de leugier talan
E leu par bes so qu'es folors
Reis deu aver dur cor e dreiturier
Que non aia voler ni cug leugier,
Ni camie leu sos sens ni sos acortz;
Quar qui leu vol leu falh e leu s'estortz.

Rei d'Aragon, senher on pretz se mier,
Vos voles be so que hom vos profier:
Doncs ja de dieu, que tant es grans e fortz,
Servir no s vir vostre valens esfortz.

 

La cort dels Ròcafuòlh d'Andusa

 lexic occitan medieval

La cort de Jacme 1°


Los trobadors a la cort de  Guilhèm VIII e d'Eudoxia

literatura occitana medievala

retorn a l'index generau