SECCION 
SECCION
DE LENGA D’OC
DEL PEN-CLUB INTERNACIONAL
LOS RENDUTS COMPTES DELS ACAMPS
Acamp de Tolosa
Prumièr ponch: nòstras fòrças.De mond (d'aderents n'i a 43 qu'an pagat e donc en comptant los endarrierirats aquò farà un bèu cinquantenat). Riquesa umana engrevada per lo problèma de las distàncias. Escartairats que sèm als quatre cantons.
D'argent: demòra d'esclarir un pauc amb un comptable cossí podèm dispausar per èsser en règla en plen lo reliquat que demòra dins las caissas e que correspondiá a de projèctes ancians. O sauprem lèu.
Lo logo.
Goeorges Souche acceptariá de nos far un logo. La question se pausa de saupre s'avèm lo drech de lo far en copiant un pauc (en l'occitanizant) lo logo dau PEN internacional. Tant vau ne concebre un totalament original. Decidissèm de contactar Sylvestre Clancier per saupre de qué pensa de tot aquò.
Internet.
Avèm donc dobèrt a minima tre l'acamp passat lo forum internet basic per començar. Mas ara nos cau quicòm de mai professional. Georges Souche nous prepausava una prestacion que se'n legiguèt lo detalh.
Lo siti comprendriá un portal d'intrada amb au mens 4 lengas: occitan, francés, anglés, italian... e se possible catalan e castelhan. I cau figurar clar que la grafia occitana es pas impausada e que d'unes pòdon participar amb de grafias foneticas, particularament la mistralenca que demòra en favor en Provença.
Rubricas. I auriá lo forum, remanejat e melhorat; los ligams: revistas, edicions, "Chambra d'òc", etc... De tèxtes literaris mandats per los participants, de reviradas (pensar au pbl dels dreches d'autor). De documents sonòrs de telecargar (tèxtes legits en mp3) per donar a ausir d'occitan. Se prepausa de demandar a Patric s'a títol de fenèstra publicitari per sos CDs "Trésors d'Occitanie" d'extraches ne poirián pas èstrte meses. Los rapòrts de sintèsi de las reünions de reflexions (obradors o talhièrs) per materializar aquel trabalh. Aurelià Lassaca prepausa de far paréisser los somaris de las revistas quand espelisson, e d'i metre la famosa e preciosa pagina de nòvas "Actuòc" que Maria-Joana Verny nos manda regularament per internet. E suggerís de metre la bio-blibliografia dels escrivans aderents dau PEN.
S'ajustarà puòi dins la dimenjada que de criticas de tèxtes, de reaccions a caud sus de libres que venèm de legir o que son pas estats tròp remarcats, seràn fòrça utilas per completar çò qu'avèm de "critica" en revistas, que sabèm ben qu'es insufisent cap e tot. E per lo problèma dels libres qu'an pas agut de resson, prepausam que los participans donèsson la tièira classada de sos "còps de còr" per establir una mena de "hit-parade" de las parucions recentas. Aquò sortiriá de l'ombra d'unas causas que s'o ameritan. Car, Rotland Pecot nos ditz, çò que se vend son los diccionaris e los classics (Godolin, l'abat Fabre...) mas pas gaire çò contemporanèu. A nautres de ne far la promocion rasonada.
Aurelià nos presenta una iniciativa catalana interessanta, lo festenal "Veus Paral.leles". Organizat en Catalonha. Sus un periòde de 10 jorns 4 autors catalans e 4 d'una autra lenga fan lo torn de Catalonha per presentar de tèxtes poetics sus de scènas publicas. Cau dos òmes e doas femnas, e dins cada sèxe un ancian e un jove. En 2010 la lenga causida es l'occitan. Aquò se perlongariá per un recital en Occitania, per exemple a Tolosa per lo festenal Occitania. Per aiçò en madurant lo projècte caudrà demandar una pichona subvencion de l'òrde de 6000 euròs en 2010. Nos sembla a totes los que son aquí logic que lo PEN siá actor d'aquela iniciativa.
Los talhièrs.
Per far avançar la causa de la cultura d'òc son pas de manca los talhièrs importants de reflexion que se pòdon dobrir (dins l'amira d'empusar de projèctes precís e realizables). Lo prumièr serà las reviradas. Quana lenga escrivèm? Per quane public? La critica qu'avèm e la que volontariam, e la cadena editoriala qu'es sovent un simple sistèma de publicacion, emai d'unes editors sián a de bòn d'editors (Gardy, Lesfargues, Eygun, Forêt...)
R Pecot prepausa un "comitat d'onor" de
personalitats de tria de la literatura internacionala, lo mai evident destent
Frederic Jacme Temple, mas se sosca a Roubaud, Maspero, etc... que caudrà
contactar.
Los escrivans, los musicaires, lor trabalh sus la lenga e lors publics.