DICHAS EN RAMELETS
Max Allier publiquèt dins "Oc" aquesta
gostosa composicion que repren tota una tièira de provèrbis
e d'expressions.
I
Siàs tròp pichòt per te cabir
Nanet
que tos enfants se’n fasiás a ta femna
ni per piutar serián pus de bòn veire
nisarián per los traucs de la paret
Sabe que l’amor fai dançar los
ases
que d’ont pus pichotet es un aucèl
d’ont milhor bada Mas son los porcèls
quand la truòja fai mau que, per fins, pagan
Vòle pas escorjar tot çò qu’es
magre
que fai sa saussa cada cosinièr
Jamai pasmens dau sac d'un carbonièr
crese pas que farina blanca rage
Vòlga nanet Dieu te donar de sen
ieu n’aurai pro se me baila d'argent
II
Es filh d’un ase una ora per jorn
brama
Tot bracejant crida de vilaniás
qu’a la colèra adonc dau pastissièr
te vòl cochar las nièiras amb un aste
Amb aquò partís pas lo jorn qu’embasta
Entre que ne serai au raufelet
baste los dieus mandèsso' aquel patet
quèrre la Mòrt Aurai de temps a jaba
A còps quand tòrna dau mercat
trantalha
Tròp car èra lo blat e per camin
a la beguda el a cargat de vin
Mas tròba a son ostau pòrta
barrada
Sona sa femna e dau dedins li fai
Defòra l’aura bufa pòs ventar
III
Soi un Monsenh Còntra las grands
parets
que los grands vents baton davant sas pòrtas
coma un grand chin ieu te pisse ambé glòria
tot en tenent ma quèca entre los dets
Ai per molhièr una bòna
ostalièira
que son ostau lusís coma un miralh
De paur que la descare au paure quèco
prèsta pus lèu lo cuol que la sartan
Li fau onor Se lo margal me pren
de te fringar una poteta un temps
amor de senhor escalièr de veire
quand d’ela ai fach la pòde pas
pus veire
La quite en plors e tot cantant me’n vau
que d’aicí a cent ans bòrni serai
IV
Cada topin tròba sa cabucèla
saique amb aquò se te vòls maridar
mesfisa te Polida a la candèla
quand ven lo jorn s’avalís la beutat
La femna amic es coma la castanha
bèla defòra e te fai lega rai
mas ve s’aborrís lèu castèl de carn
e jot la pèl i a totjorn la maganha
Prengas pas puòi de filhas de camin
que de marin o de vèspre un gorrin
tot en passant coma figas las tasta
Se conois ben qu’aquelas unas son
maduras ja pus lèu que de sason
Se siás gelós ai de ton frònt la bana
Oc 11 sept 81 pp41-44
Retorn
a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn
a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX-XXI
Retorn
a l'ensenhador generau